Her çocuğun dış dünyayla buluştuğu o masum hayallerin kurulduğu,gelecek kaygısının henüz başlamadığı zamanlardı.Herkese sorulduğu gibi bana da aynı soruyu soruyorlardı “Büyüyünce ne olacaksın bakim sen ?”. Yapım gereği alışa gelmiş şeyleri hiç sevmemiştim (hala sevmiyorum) herkesten farklı olmak istiyordum , kız çocukların öğretmen ,doktor, erkek çocukların pilot,astronot,polis , asker olmak gibi hayalleri vardı. 48 kişilik sınıftan 10 taneden fazla meslek çıkmaması beni dahada heyecanlandırıyordu galiba kimse benim olmak istediğimi olmayacaktı rakibim yoktu. Ben ne olmak istediğime o zaman karar vermiştim.
“Ben büyük adam olucam !”